Space Beauty زیبایی فضا

Опубликовано: 29 Октябрь 2024
на канале: GEM-TECH Geography

189

Space is a three-dimensional continuum containing positions and directions.[1] In classical physics, physical space is often conceived in three linear dimensions. Modern physicists usually consider it, with time, to be part of a boundless four-dimensional continuum known as spacetime. The concept of space is considered to be of fundamental importance to an understanding of the physical universe. However, disagreement continues between philosophers over whether it is itself an entity, a relationship between entities, or part of a conceptual framework.

Debates concerning the nature, essence and the mode of existence of space date back to antiquity; namely, to treatises like the Timaeus of Plato, or Socrates in his reflections on what the Greeks called khôra (i.e. "space"), or in the Physics of Aristotle (Book IV, Delta) in the definition of topos (i.e. place), or in the later "geometrical conception of place" as "space qua extension" in the Discourse on Place (Qawl fi al-Makan) of the 11th-century Arab polymath Alhazen.[2] Many of these classical philosophical questions were discussed in the Renaissance and then reformulated in the 17th century, particularly during the early development of classical mechanics. In Isaac Newton's view, space was absolute—in the sense that it existed permanently and independently of whether there was any matter in the space.[3] Other natural philosophers, notably Gottfried Leibniz, thought instead that space was in fact a collection of relations between objects, given by their distance and direction from one another. In the 18th century, the philosopher and theologian George Berkeley attempted to refute the "visibility of spatial depth" in his Essay Towards a New Theory of Vision. Later, the metaphysician Immanuel Kant said that the concepts of space and time are not empirical ones derived from experiences of the outside world—they are elements of an already given systematic framework that humans possess and use to structure all experiences. Kant referred to the experience of "space" in his Critique of Pure Reason as being a subjective "pure a priori form of intuition".

In the 19th and 20th centuries mathematicians began to examine geometries that are non-Euclidean, in which space is conceived as curved, rather than flat. According to Albert Einstein's theory of general relativity, space around gravitational fields deviates from Euclidean space.[4] Experimental tests of general relativity have confirmed that non-Euclidean geometries provide a better model for the shape of space.

فضا یک پیوستار سه بعدی است که دارای موقعیت ها و جهت ها است.[1] در فیزیک کلاسیک، فضای فیزیکی اغلب در سه بعد خطی تصور می شود. فیزیکدانان مدرن معمولاً با گذشت زمان، آن را بخشی از یک زنجیره چهار بعدی بی حد و حصر به نام فضازمان می دانند. مفهوم فضا برای درک جهان فیزیکی اهمیت اساسی دارد. با این حال، اختلاف نظر بین فیلسوفان در مورد اینکه آیا خود یک موجود است، رابطه بین موجودات، یا بخشی از یک چارچوب مفهومی ادامه دارد.

بحث های مربوط به ماهیت، ماهیت و نحوه وجود فضا به دوران باستان برمی گردد. یعنی به رساله هایی مانند تیمائوس افلاطون، یا سقراط در تأملاتش در مورد آنچه یونانیان khôra (یعنی «فضا») می نامیدند، یا در فیزیک ارسطو (کتاب چهارم، دلتا) در تعریف توپوس (یعنی مکان)، یا در «تصور هندسی مکان» متأخر به‌عنوان «فضا به منزله امتداد» در گفتار درباره مکان (قول فی المکان) چندمیت عرب الحازن در قرن یازدهم.[2] بسیاری از این سؤالات فلسفی کلاسیک در رنسانس مورد بحث قرار گرفت و سپس در قرن هفدهم، به ویژه در طول توسعه اولیه مکانیک کلاسیک، مجدداً فرمول بندی شد. از نظر اسحاق نیوتن، فضا مطلق بود - به این معنا که به طور دائم و مستقل از وجود ماده ای در فضا وجود داشت.[3] فیلسوفان طبیعی دیگر، به‌ویژه گوتفرید لایب‌نیتس، فکر می‌کردند که فضا در واقع مجموعه‌ای از روابط بین اشیاء است که با فاصله و جهت آنها از یکدیگر به دست می‌آید. در قرن هجدهم، فیلسوف و الهی‌دان جورج برکلی در مقاله‌ای به‌سوی نظریه‌ای جدید از بینش تلاش کرد تا «مرئی بودن عمق فضایی» را رد کند. بعدها، امانوئل کانت متافیزیکدان گفت که مفاهیم مکان و زمان مفاهیم تجربی برگرفته از تجربیات جهان خارج نیستند - آنها عناصری از یک چارچوب سیستماتیک از قبل ارائه شده هستند که انسانها دارند و برای ساختار دادن به همه تجربیات استفاده می کنند. کانت در نقد عقل محض به تجربه «فضا» به عنوان یک «شکل پیشینی محض شهود» ذهنی اشاره کرد.

در قرن 19 و 20، ریاضیدانان شروع به بررسی هندسه‌هایی کردند که غیراقلیدسی هستند، که در آن فضا به جای مسطح، منحنی در نظر گرفته می‌شود. طبق نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین، فضای اطراف میدان های گرانشی از فضای اقلیدسی منحرف می شود.[4] آزمایش‌های تجربی نسبیت عام تأیید کرده‌اند که هندسه‌های غیراقلیدسی مدل بهتری برای شکل فضا ارائه می‌دهند.

.

.

Just wanted to create a more accurate model of the black hole.
.

#blackhole #interstellar #space #stephenhawking #sciencefiction #science #3d #cgi #animation #3danimation #blender #reels #instagram #viral