Ein Hoffnungslied im angeblich ausgestorbenen märkischen Platt, gefunden in dem Gedichtbuch "De Handorgel. Kurmärkische Dichtungen" von Erna Taege. Wem das Platt nicht korrekt genug wiedergegeben ist, der mag den Text / das Lied selbst aufsagen / einsingen.
Man töben, man töben;
is lang noch nich ut!
Kannst glöben, kannst glöben,
kriggst ok noch ne Bruut!
Man töben, man töben;
kommst ok noch enns ran!
Kannst glöben, kannst glöben,
kriggst ok noch'n Mann!
Jerst' Plumen sind modig,
mien Dochter, mien Söön!
De ripen, de söten,
de schmecken ierst schöön!
Worte: Erna Taege
C / G / C /
F / C / G / C /