Dokunmayın bana bu aralar, ağlarım | Ahmet Faruk Nalbantoğlu
Dokunmayın bana bu aralar, ağlarım
Dokunmayın bana bu aralar, ağlarım.
Kırgınım, yorgun.. birazda yitik.
Sebebini sormayın, gelmeyin üstüme beni bana bırakın.
Teselli istemiyorum inanın toparlarım elbet kendimi.
Alıştım bu yenilgilere ve de yitirmelere.
Vazgeçtiğim her sevda benden bir ben daha alsın.
Dokunmayın sakın, ağlarım...
Hüzün yüklüyüm bu aralar.
Can çekişen gözyaşlarım asılı kalmış kirpiklerimde.
Bir umut, bir kıvılcım beklerken dünyamı tonlarca hüzün sarmış. Yüreğim yine kanıyor...
Gelmeyin üstüme, dokunmayın sakın! Ağlarım...
Kaybolmuşken hayat çıkmazında, kanamakta ise bu yürek sessizce, elde kalan bir Sükut-u Hayal ise dokunmayın...
Yüreğim suya hasret çölken, üşüyorken onun yokluğunda yaşıyorken teselli bulup soğuk yastığıma sarılırken; Dokunmayın sakın Dokunmayın! Ağlarım...
Yeni bir ihanetin ertesi günündeyim, yüreğim paramparça, çığlıklarım sessiz, ölümün güzel olduğunu düşünmekteyim.. İçimdeki çocuk küstü kırıldı. O çok sevdiğine, o saf masum duygularının bir vicdansızın oyuncağı oluşuna...
Yaralarını sarmaya çalışıyor şimdi.
Sadece biraz zamana ihtiyacı var.
Dokunmayın sakın dokunmayın bu aralar; Ağlarım...
Yorum: Ahmet Faruk Nalbantoğlu
